Zaman Salıncağı

Başlar eğik, uzandı kollar
Getirip, bir yere bıraktılar
Toplandı herkes etrafıma
Beyaz sarıklı bir adam
Bir şeyler söyledi kalabalığa
Sonra, hep birden döndüler benim tarafa
El kol hareketleri sonra
Yine aldılar eller üstüne
Getirdiler bir çukurun başına
Mezar diyorlar buna
Bir kişi, iki kişi indi
Beni de indirdiler çukura
Yere yatırıp, tahtaları dizdiler
Her tahtayla, ışığımı çaldılar
Son tahtada karanlığa bıraktılar
Sesler başladı, toprak sesleri
Kürekler çalışıyor, ağırlık artıyor,
Ve kesildi sesler
Ve anladım, ben ölüyüm
Hiçbir şey hissetmedim
Sadece yüreğim sızlıyor.