Yûnus Emre ve Dîvân’ı

Benüm bunda karârum yok ben bunda gitmege geldüm
Bâzirgânam metâ‘um çok alana satmaga geldüm

Ben gelmedüm da‘vî-y-içün benüm işüm sevi-y-içün
Dostun evi gönüllerdür gönüller yapmaga geldüm

Dost esrigi deliligüm âşıklar bilür neligüm
Degşüriben ikiligüm birlige bitmege geldüm

O hocamdur ben kulıyam dost bagçesi bülbüliyem
Ol hocamun bagçesine şâd olup ötmege geldüm

Bunda biliş olan cânlar anda bilişürler-imiş
Bilişüben hocam-ıla hâlüm arz itmege geldüm

Yûnus Emre âşık olmış ma‘şûka derdinden ölmiş
Girçek erün kapusında hâlüm arz itmege geldüm