Yönetsel Bir Araç Olarak Çok Kaynaklı Geribildirim

Insanlarin neyi nasil yaptiklari hakkinda aldiklari geribildirim, ögrenmeleri ve gelismeleri için temel gerekliliktir. Geribildirim, isletmenin ayni ve farkli bölümlerinde çalisan kisilerin parçalarin nasil bir araya geldigini, kendi faaliyetlerinin ve davranislarinin digerlerini nasil etkiledigini görmelerini saglar. Çünkü geribildirim alinarak neden-sonuç iliskisinin olusturulmasina önem verilmesi insanlarda dinamik bir düsünce tarzi yaratir. Formel bir geribildirim sistemine esas olacak ölçütlerin ortak bir dil kullanilarak belirlenmesi, organizasyon üyelerinin hep birlikte kurumsal amaçlara ulasmalarini saglayacak ve harekete geçirecek net, belirgin fikirler üretilmesine yardimci olur.Geleneksel degerleme sistemlerinde geribildirim veren tek kaynak “nezaretçi, bir baska deyisle personelin ilk düzey yöneticisi”dir. Bu tür sistemlerde sistemin güvenirligini zedeleyen ve amaca ulasmayi engelleyen nitelikte hatalar meydana gelir ve en sik karsilasilan hatalar degerlemeyi yapan kisiden kaynaklanir. Bu nedenle personelin sadece nezaretçisi tarafindan degerlenmesi, onun gerçek performansini dogru bir sekilde yansitmayabilir. Bu durumda çok kaynakli degerlemelerin daha geçerli ve güvenilir geribildirim üretilmesi olasiligi yüksektir. Tek kaynakli degerlemenin pek çok sakincasi bulunmasina ragmen çok kaynakli geribildirim sistemlerinde nezaretçinin önemli rolü korunmaktadir. Bu sistemde personelin emsalleri, astlari, müsterileri, ekip arkadaslari gibi diger kaynaklardan gelecek geribildirim nezaretçi degerlemesinin yerini almaz, tamamlayicisi olarak hizmet eder. Nezaretçinin degerleme sonuçlari ile davranislarla ya da yetkinliklerle ilgili olarak elde edilen çok kaynakli geribildirim harmanlanir. Böylece bireyler hem islerini nasil yaptiklariyla (onlarin davranislari) hem de ne yaptiklariyla (elde ettikleri sonuçlarla ya da çiktilarla) degerlenmis olur. Elinizdeki bu kitap, çok kaynakli geribildirim sistemlerine iliskin kapsamli bir içerik sunmaktadir.