Yanık Kale

O, bir sevdanin pesinden kostu, türkü gibi yasamakti muradi, ama bahtina kara zindanlar düstü. Bir gün bile gam çekmedi kimsesizliginden, yalnizligindan. Üzülmedi aranip sorulmadigi için. Yüregi büyüktü, gönlü kocamandi, kinindan çikmis kiliç kadar keskindi gençligi...Içindeki sevdanin sesine kulaklarini hiç tikamadan yasadi. Anadan, babadan, kardesten, yardan, serden geçti, ama içindeki sevdanin türküsünden geçmedi. O sevdanin türküsünü söylemekten bikmadi, usanmadi.