Trablusgrap Savaşı ve Türk İtalyan Diplomatik İlişkileri

Gerek Osmanli Imparatorlugu gerekse Italya Kralligi 20. yüzyil basinda, "Düvel-i Muazzama"nin ikinci kategori aktörleri arasindaydilar. 1911'de Italyan kuvvetlerinin Libya topraklarini isgaliyle iki devlet arasinda patlak veren Trablusgarp Savasi,bu nedenle Birinci Dünya Savasi öncesindeki önemli provalardan biri sayilabilir.Emperyalist özlemlerini Roma Imparatorlugu hayalleriyle bütünlestiren Italya'da siyasi ve diplomatik çevreler Libya çikarmasina uzun süredir hazirlanirken, askeri hazirliklar çesitli nedenlerden ötürü yetersiz kalmisti.Osmanli cephesinde ise, hem iç çatismalar hem de Balkan devletleriyle giderek yükselen gerilim, Hariciye kadrolarinin ve ordunun Italyan saldirisi karsisinda tam anlamiyla hazirliksiz yakalanmasina yol açmisti.Osmanli donanmasinin güçsüzlügü denizden yardim gönderilmesini engellerken, sinirdan kaçak geçerek gönüllü olarak Trablus'a gidip direnisi örgütleyen Mustafa Kemal Bey, Enver Bey, Fethi Bey gibi subaylarin çabalari Italyanlari dar bir sahil seridinde tutmus, askeri açidan durum bir anlamda kilitlenmisti. Ama kapiya dayanan Balkan Harbi yüzünden iki cephede savasmayi göze alamayan Osmanli Imparatorlugu Trablusgarp vilayetini diplomasi masasinda kaybedecekti.Timothy W. Childs'in, Italyan kaynaklarinin ve devlet arsivlerinin yani sira, Disisleri Bakanligi'ndaki Osmanli Hariciye arsivlerinde de sürdürdügü uzun bir incelemenin ürünü olan bu eser, yakin tarihimizin bu önemli kaybinin diplomatik ve askeri yönlerini ayri ayri ele aliyor; savas alanindaki ve pazarlik masasindaki süreçleri, dönemin uluslararasi dengeleriyle birlikte yorumluyor.