Sardunya Kırıldıkça

“Sardunya gibisin. Kirildikça yesilinden vazgeçmeyen… Çiçeklerin proleteri… Solan yapraklari, gelecegi besleyensin. Balik gibisin. Ama hamsi. Kalabaliksin. Çaresizligin kemirir aglari…Kadinsin. Gelecegi bagrinda tasima, emzirme sende… Ezim ezim ezildigin günleri unutursun körpe bir gülücükle.” “Böyle siralayip gidecek misin?” “Hayir. Susuyorum. Sen anlat.” Evin Okçuoglu(*) 68 öykü ve kisa öykü ile kirildikça çogalan insan yanlarimiza vurgu yapiyor. Unutturulmak istenen ve post modalara kurban olan insani diriltiyor. Hep basi dik bir durus ile kaldigimiz yerden ileri atiliyoruz hayata…