Pencere'DEN

Kendisinden baska hiç kimseyi, kendi kemiklerinden baska hiçbir seyi kiramayan Ayhan'in hikayesi Güray Süngü'nün sira disi üslubuyla okurlarini yalnizlik ve incelik üzerine düsünmeye davet ediyor. Siz de okudunuz mu üniversitede. Benim en zorlu dönemecimdi belki orasi, hiç dönemedigim bütün hepsi içinde. Orayi da dönemedim de dönmüs gibi yaptim. Diplomada sadece mezuniyet derecesinin yazmasi ne hos degil mi, bes senenin özeti niyetine. Etrafimdakiler çocuk olmadigi ve çocuk safiyetine sahip olmadigi için ve ben de çocuk olmadigim ve her seye ragmen çocuk safiyetine sahip olmadigim için tam anlamiyla korkunç yillardi diyebilirim. Bu kadar çok var olup da görünmez olunabilecek baska bir zemin var midir sizce? Numaralarla fislenip, ögrenci numarasi, sinif numarasi, sinav numarasi, grup numarasi, tez numarasi, bu kadar çok gizli kalabilmek, yokmus gibi yasayabilmek, binlerceden bir tane olup binlerceyi olusturan binlerce bir degilmis gibi olabilmek. Anlatmazsam kizmazsiniz degil mi, ama üzerinize alinmayin lütfen, tamamen benimle ilgili bir mesele, yoksa size anlatmaz miyim hiç, insanin akli tamamen basindayken çektigi gerçek aciyi tarif edebilecek kelimeleri bulamamaktan korkuyorum da. Üzgünüm, isterseniz çok özel buldugunuz detaylari siz de anmayin. Görüyorsunuz ya insan kendisine karsi bile yabanciliktan kurtulamiyor kimi zaman. Öyle bir zaman...