Mekanın Hikayesi Hikayenin Mekanı Türk Hikayesinde Mekan (1870-1922 Dönemi )

“Mekanin Hikayesi-Hikayenin Mekani” isimli bu kitapta mekan bir kurgu ögesi olarak incelenirken birey ve toplum için ifade ettigi anlam dünyasiyla da karsimizdadir. Basta ev olmak üzere bütün mekânlar ‘yasam'a ve ‘ölüme' e sahne olurlar. Kaliciliklari, insan hayatina kiyasla daha uzun oldugu için nesiller boyu dönüsümlere ve yeniden baslangiçlara taniklik edebilirler. Buna göre mekânlar ayni ‘tarihi' olma vasfini da derinliklerinde barindirmaktadirlar. Çünkü bireye ve topluma ait tarihe sahne olmuslar ve taniklik etmislerdir. Insanlar ve eylemler geçip gitse de mekânlar bütün yasanilmisi muhafaza eden ve hatirlatan yapilariyla oradadirlar. Derinliklerinde yatan ve biriktirdiklerinden olusan bu anlam dünyalarini baska zamanlarda anlatmaya devam ederler. Mekân-insan-zaman arasindaki bu iliski, maddi cephesi bir tarafa, neredeyse tamamen ruhsal niteliktedir.Elinizdeki kitabin amaci, kurgunun önemli bir parçasi olan mekânin derin boyutlarini ve olay örgüsü, kisiler, zaman ve diger kurmaca unsurlariyla olan etkilesimini Türk hikâyeciliginin bir döneminde görünür kilmaktadir.