Küçük Kız ve Şahini

Birinci Dünya Savasini aci kaybettik ve acisini yillarca çekti halkimiz .Asil savas, savas bittikten sonra basladi, açlik sefalet ile bogustuk yarim asir boyunca.. Savas sonrasi halkimiz Hastanesiz, okulsuz, yolsuz, susuz, elektriksiz bütün Türkiye'de yasayan halkimiz açlik ve sefalet ile yillarca savasmis ve binlerce çocuk kolera, verem, tifo, kizamik gibi basit hastaliklardan hayatini kaybetmistir. Her kaybettigimiz çocugumuz için siyah bir koyun aradik, suçlu birisini elimizde kirik fener aradik, dag tas, gece gündüz demeden aradik suçlulari, ama asil suçlu bizdik ama bunu hep görmezden geldik ve bu vurdumduymaz tutumumuz çocuklarimizin ölümüne sebep oldu. Herseyi baskalarindan bekledik, koyunlarimizi kurtlar yiyince bile dert yandik, karanliga tüfegi dogrultmaktan kurdun agzini baglamak istedik düslerimizde. Akla hayale gelmez hatalar yaptik ama hesabini vermedik bu güne kadar. Kendimizden hesap sormadik, hep öcü gibi korktuk kendimize bir tane soru olsun yöneltmekten. Neydi bunun anlami imgemizde? Kendimize bir tane olsun soru yöneltmedik, asirlarca bu gelegelmis memleketimizde. Nasil yasadik o zamanlar, hayat sartlarimiz nasildi, biribirimize karsi sevgi ve saygimiz nasildi, konu komsu iliskileri, arkadasliklar nasildi? Halkimiz nasil yasadi, bütün bu zorluklara karsi azimli, yürekli. Mizah, uysal halkimizin dogaya ve hayvanlara, gökyüzüne karsi sevgisi sansürsüz ve çiplak ifadeler ile anlatilmaktadir "Kücük Kizin Sahini" kitabinda. Boynu bükük döndük ahsap evlerimize mezardan, lambalarimiz salmadi isik etrafa, kelebekler uçustu gaz lambalarimizin etrafinda, ordan buraya...Sefalet içerisinde yasadik ama unutmadik ölen çocuklarimizi,Fiziken aramizda olmasalar da analim onlari, yasatalim ölen bebeklerimizi. Halkimiza saygilarimla sunar toplumumuza yararli bir eser olmasini dilerim. Seyin Arpetin (Hüseyin Dogan)