Kabile Topluluklarından Akide Toplumuna

Hz. Peygamber, bir taraftan kendisine gönderilen vahyi insanlara aktarirken, diger taraftan hem dini emirleri yerine getiriyor; hem de müminlerin, vahyedilenleri bireysel ve toplumsal hayatlarinda yasamasi için çaba harciyordu. Onun çabalari, ömrünün önemli yillarini sikintilar içinde geçirmesine neden oldu, ama yilmadi. Bazi iyi ayetlere sahip olmakla birlikte, sosyal yapisi adaletsizlik dogurmaya müsait olan, bu sebeple birçok kötülügü de içinde barindiran bir topluma, yeni dine göre sekil vermeye çalisti. Özellikle toplumun hayat felsefesini degistirmeye önem verdi. Daha önce Arap kabilesi için yasarken artik inanci için yasamaya basladi. Bu durum, bir anlamda Arab'in özgürlesmesine ve bireysel kimligine kavusmasina imkan tanidi. Bazilari tarafinda idda edildigi gibi Allah'a kulluk, bireyin kimligini ortadan kaldirip kisiliksiz hale getirmiyor; aksine Allah'in disinda kalan bütün varliklara (masivaya) karsi özgürlesmesine olanak taniyordu. Allah'a karsi özgür olmak ise hakikatte mümkün degildir. Islam'in hedefledigi müslüman birey için dünyada allah rizasini kazanmaktan daha önemli bir sey yoktur. Bu sebeple çikar beklentisiyle kisiligini ezdirmez. Dünya metai için yalan sözylemez; onurunu çignetmez, baskalarinin onuruyla oynamaz; zulmetmez ve zalimlere yardim etmez. Daha önce kabilesinin gelenekleri içinde kendini hür sanan Arab'a, hiçbir kulun önünde boyun egmemesi ve hiçbir kuldan da boyun egmesini istememesi ögretildi.