Hüzün Yılı

“Rasûlullah S.A.V Yasli Gözlerlerle Hüznünü Allaha Arz Ederek Oradan Ayrildi. Hüznüne Ortak Olmasi Ve Yüregini Daraltan Sikintilari Hafifletmesi Için Haticeye Gidip Sevgili Amcasinin Öldügünü Haber Veremiyordu. Çünkü Hatice De Yataga Düsmüs Birkaç Gündür Hastaligi Agirlasmisti.…Haticenin Evi Kosup Gelen Hasim Ve Esedogullari Kadinlariyla Dolup Tasti. Ümmü Eymen Gözyaslari Içinde Rasûlullaha S.A.V Gitti. Temiz Kalpli Hanimefendisinin Onu Istedigini Söyledi. Allah Rasûlü S.A.V Haticenin Odasinin Kapisinda Durdu. Bir Adim Daha Ilerleyemiyordu. Müminlerin Annesi Son Nefesini Vermek Üzereydi. Allah Rasûlü Onu Bu Halde Görmeye Tahammül Edemiyordu. Artik Haticenin Ruhu Bedenine Sigmiyordu. Allah Rasûlü S.A.V Acidan Içi Parçalaniyor Hüzünle Sarsiliyordu. Neredeyse Yere Yigilacakti.”