Hüzün Çöktü Dağlara

“Yüce dag zirveleri aldatir insani... Ulasmak kolay degildir. Saatler süren, dizlerde derman birakmayan tirmanistan sonra: ... Iste! zirve orada!“ der, tazelenen bir güçle daha bir sevkle tirmanirsin, dikenli, eriyen karlarin, sert esen kuzey rüzgârlarinin çatlattigi, yerinden oynattigi kayalara ihtiyatla basarak. Tam zirveye ulastigini sandigin an, taa yükseklerde, günahsiz insanlar gibi ak bulutlarla kucaklasmis, gururla bakar sana, acziyetinle alay edercesine... Orada, epilek yagmurlarda, dag esintisinde boy atan, nazli çiçekler vardir... Onlar yalnizliklarindan yakinir görünseler de sikâyetçi degildirler bu inzivadan...“ (Tanitim Yazisindan)