Gelincik

"Önce bir gülümseme yayilmisti dudaklarina. Onun, kendisini korumak için gecenin bir vakti telefon açmasindan mutlu olmustu. Bir telefon kadar yakin, bir ömür kadar uzak, dokunabilecegin kadar gerçek, hiç ulasamayacagin kadar hayal olan kadin, bulutlarin arasindan elini uzatip bu kirli bogusmada onu korumaya çalisiyordu. Yüzerken denize parmagindaki yüzügü düsüren, suyun berrakliginda onu kumlarin arasinda görebilen ama ona ulasacak kadar derine dalamayanlarin çaresizligini hissetmisti kendinde. Üstelik yüzüge ulasmak için her dalisinda, oradan geçen bir dip baliginin korkuyla yere vurdugu bir kuyruk, kumlarin arasina sizmaya çalisan bir yengecin telasli kosturmasi ya da kendisinin suda yarattigi hareketle tabandaki kum dalgalaniyor, parmaktan kayip giden yüzük de gözlerden uzaklasiyordu her saniye."Onlar hayat ile ölüm arasindaki ince çizginin üzerinde bir cambaz gibi yürürken görmüslerdi birbirlerini. Kendilerini bekleyen tehlikelerden habersiz birer hayat hediye ettiler karsilikli.Güya gizlediler yaptiklarini bütün gözlerden. Ama çevrelerinde haberdar olmadiklari bir ates çemberi vardi ve ona yaklastikça yandilar. Kursuni bulutlarla kapli 1990'li yillarda, daglarda filizlenen bu aski okurken, güneydoguda yasanan olaylara ne kadar uzak ne kadar yakin oldugunuzu hissedeceksiniz. Imkansiz derecesindeki bir askin sizi nasil da sarip sarmaladigini göreceksiniz.(Tanitim Bülteninden)