Eşik

Beyaz ve mavilarimi aldın benden

Kırmızı öldü sonra benim için

Yalnızlığımın adını siyah koydum

Işığımı siyahın kesti sonra

Sana teslim yüzümü, gökyüzüne mahkum ettin

Bulutların uzak, mağrur, bulanık ve karanlık yüzün beni hapsettin

Oradaydım, tek kelime bile etmedin

Güneş yapraklarına vurdukça gölgesi büyüyen bir ağaç gibi sustun

Yalnızca Sustun