Deyimler ve Öyküleri-7

Sultan II. Mahmut zamaninda bir Halet Efendi varmis. Pek kurnaz, pek zalim ve hirsli bir adam imis. Böyleyken, saray efradi arasinda tanidigi, seveni çokmus. Sözü dinlenir, dilegi yerine getirilirmis. Öyle ki, koskoca sadrazam bile onun kadar hükümet islerinde etkili olamazmis. Nice, devlet adaminin canina okumus, sürdürmüs, katlettirmis, görevinden aldirtmis.Ayni zamanda sairligi de olan ve hatta kendisinden geriye bir divan da kalmis bulunan Halet Efendi, pek çok sairi, sanat ve ilim adamini korumasina da almismis. Ancak, düsmani ve muhalifi olanin vay haline!Bir gün, konaginin bahçesindeki incir fidanlarinin söktügünü gören hazircevap bir dostu kendisine söyle demis:'Aman muhterem! Atmayiniz o incir agaçlarini, lazim olur size, birinin ocagina dikersiniz.'Iste bu Halet Efendi de, her fani gibi geçip gitti. Ardindan iyi söyleyenler olduysa da, kötülügünü görenlerin söyledikleri daha agir basti. Onlardan biri de Arif Pasa'dir ki, Halet'in ölümü ardindan su meshur dizeleri söylemistir:'Ne kendi eyledi rahat, ne halka verdi huzur;Yikildi gitti cihandan, dayansin ehl-i kubur.'Türkçe'nin, deyimler yönüyle zengin bir hazineye sahip oldugu süphesizdir. Hepimiz konusmalarimizda ve yazilarimizda bu hazineden faydalaniriz, ama çogumuzun, kullandigimiz deyimlerin kaynagindan habersiz oldugu da bir gerçek. Bunun en önde gelen sebeplerinden biri, bu deyimlerin ilk kullanildigi durum ve olaylarin öykülerine ulasabilecegimiz derli toplu bir çalismanin hali hazirda bulunmayisidir. Iste 'Deyimler ve Öyküleri' dizisi bu sahadaki eksikligi gidermek amaciyla hazirlandi. 'Ikinci Öykü Dizisi' okuyucularini, merakla izlenecek, neseli bilgilerle dolu bir yolculuga çagiriyor.