Devrilen Kazan

Sultan Mahmut gözlerini kapadi, saray tarihi sayfalarina söyle bir geçit yaptirdi ve padisahlarin: Benim için öl! diye tek kimseye teklifte bulunmadiklarini, on binlerce saraylidan da yine tek kimsenin bes yüz yil içinde böyle bir fedakârlik göstermedigini gördü. O hâlde berberbasinin Evet! demesi örnek gösterilmek suretiyle tevsik olunabilecek- teslimiyetlerden degildi. Lâkin kendisinin de bu adamin ölümüne ihtiyaci yoktu. O sebeple su müspet cevabin bir hakikat ifade edip etmedigini arastirmaya lüzum görmedi:
Ya, dedi, en sevdigin bir kimseyi, hatta öz oglunu benim için öldür desem ne yaparsin?
Ferman efendimindir derim, isaret buyrulan bedbahti hemen bogarim!