Devletin Ölümsüzlük İksiri Sülvanü'l-Muta'fi Udvani'l-Etba

Harf inkilâbiyla birlikte kültür dünyamiz siyaset felsefesini sadece Bati medeniyeti kaynaklarindan tanidi. Platon, Aristoteles, Machiavelli, Hobbes, Montesquieu, Rousseau, Marx, Weber ve digerlerinin bu konudaki eserleri günümüz siyaset felsefesinin temel metinleri olarak algilanip itibar gördüler. Bunlar siyaset kültürüne katkilari olan metinler olmakla birlikte, içinde dogdugu medeniyetin degerler dünyasini yansitan eserler. Oysa, medeniyetimize özgü ve siyasetnâme ana basligi altinda toplanan, oldukça çesitli ve zengin siyaset felsefesi metinleri yaklasik 90 yildir adeta yokluga mahkum edildiler. Bu süre içinde siyasetin uygulamalari kendi kaynaklarindan beslenemedigi, ruhunu ve enerjisini ait oldugu kendi degerler dünyasindan almadigi için hep günübirlik uygulamalar olarak karsimiza çiktilar. Bu yüzden, her yönüyle insana hitap etmesi gereken siyasetin uygulamalari da insana degil ideolojilere, güce ya da kisilere hizmet ettiler. Büyüyenay Kitapliginin sekizinci siyasetnâme eseri olarak okurla bulusan Devletin Ölümsüzlük Iksiri, siyasetnâme klasiklerinden olan önemli bir eser. Bu eserdeki her düsünce ve birer arketip olan her bir hikâye, yüzyillarin tecrübelerinden süzüle süzüle ve adeta fazlaliklarindan arina arina birer öz, usare halinde hayat pratigini hikmetle isiklandirmakta ve aydinlatmaktadir. Devletin Ölümsüzlük Iksiri'nin, israrla söyledigi hakikatlerden biri, toplumu yöneten siyasi figürlerin öncelikle erdemlerin, ahlâki duyus ve davranislarin yasayan birer temsilcisi olmalari; yapacaklari her ise ve her uygulamaya erdem ve ahlâkin hayat veren ruhunu ve mayasini yerlestirmeleridir. Çünkü hakikate hizmet etmenin yegane kosulu budur.