Danaburnu

Oktay Rifat, 1980 yilinda yayimlanan kitabi Danaburnu'yla 1981'de Madarali Roman Ödülü'nü aldi. Özellikle kahramanlarinin iç dünyalarini anlatirken tutturdugu etkileyici diliyle bir ozanin elinden çiktigi belli olan Danaburnu, çesitli kesimlerden insan hayatlarina ayna tutarken bir döneme de taniklik eder. Gidenin boslugunda bir öç alma duygusunun hizla boy attigini görüyordu. Hayir tutulmamisti. Öç almak istiyordu sadece. Bunun acisini fitil fitil getirecekti burnundan. Emine'nin yüzü. Emine'nin aydinligi. Emine'nin elleri. /.../ Uyuyordu, derin bir uykuya daliyordu, uykunun denizine ya da topragina. Denizse denizanalari, topraksa solucanlarla vicik vicikti ve yapiskan. Erinç bir türlü oturmuyordu yuvasina, tekir kedi ya da Kayisdag'dan esen rüzgâr gibi yalaniyor, pireleniyordu az ötede. Recep, Emine'nin ölüsüne takiliyordu uykunun en derin yerinde, tipki yüzen bir yosunun aglarina takilir gibi. Dip sularinda ölüyle birlikte sallaniyorlardi. Ölü, bir yakamozun firildaginda çeviriyordu gözlerini, biri küçüldükçe öbürü büyüyordu. Mordu denizin alti ya da topragin içi, yapiskan ve vicik vicik. Bütün ölülerin sessizligiydi bu.