Çocukluğum Sobe

Bakin çocuklar, sehir göründü!
Baksam mi bakmasam mi karar veremedim. Bakarsam, yüzümü köyden çevirip sehre dönersem nineme karsi ayip olmaz miydi? Herhâlde olmaz, diye düsündüm. Hem sonuçta o da benim sehre gitmeme razi olmustu. Beni unutma, köyümüzü unutma demisti, sadece. Bir kere daha söz verdim kendi kendime. Köyümüzü ve köyümüzde yasadigim hiçbir seyi unutmayacaktim.
Yavas yavas yönümü sehre döndürdüm.
Bir islik çalmisim ki o kadar olur.
-Vay anam, ne büyük bir yer burasi. Ben burada kaybolurum be!
Öteden babam seslendi:
-Büyük adamlar kaybolmaz!