Çelişki

Omzuna agir gelen yükler esliginde düsünüyordu. Dudaklari gerginligini belli edercesine ifadesizdi. Gözleri ise kendi renginden çikip bambaska bir renge bürünmüstü. Sert rüzgar adamin yüzüne çarparak düsüncelerini aydinlatmaya çalissa da adam rüzgar ve beraberinde getirdigi kar tanelerini umursamadan soguk salincakta hafifçe sallanmaya devam etti. Beyni tamamen dolu olan adam bir nebze olsun düsünce deryasindan çikmak için kendince sogugu çikis yolu olarak görüyordu. Ama düsünce deryasi onu çoktan kendi esareti altina almis, ellerine bir kelepçe geçirmisti. Adam o kadar derin düsünüyordu ki dünyadan kopmus gibiydi. Kaslari çatik, sert bir ifade ile yillardir gördügü bahçeyi derinden inceliyordu. Ama sadece gözleri inceliyordu. Beyni ise baslattigi oyun için yeni, yepyeni planlar kuruyordu. O bir oyun kurmustu. Herkesin ona yardimci olacagi bu oyundan basroller bihaberdi... Adam onlarin ikisine de deger veriyordu. Ama birine daha fazla...