Çakıllı Bahçe

Yasli adam, delikanlinin gözlerine bakmis bakmis ve, “Çakilli Bahçe içinde evlat,” demis gülümseyerek, “Baska yerde degil inan… Az önce aglaya aglaya piril piril ettin sen orayi. Bir tanecik tasin bile kalmadigina emin olabilirsin artik!” Delikanli derin bir uykudaymis sanki, anlamiyormus ihtiyarin müjdesini. “Baksana evlat,” diyerek devam etmis sakalli, “Gözlerinin içinin gülmesinden belli oluyor her sey. Buldun sen onu!” Delikanli yüzüne yayilan gülücüklerle dinliyormus ihtiyari. “Hepimizin içinde bir bahçe var ogul. Eger deger vermezsek, tasla kayayla doldururuz orasini. Berbat ederiz dünyayi böylece. Ancak herkese sevgi beslemek suretiyle kurtuluruz çakillardan. Anladin degil mi?.. Simdi her sey yerli yerinde artik. Bütün kuslar, agaçlar, çiçekler senden memnun ki, bak civil civil ediverdiler köyü. Çik da kendi gözünle gör istersen.”