Benim Gibi Biri

“... Agir ama güçlü adimlarla köprüye dogru yürüdüm; yürürken, sim-siki siktigim yumrugumu öbür elimin avucu içine vura vura: Ben yalniz degilim! Ben yalniz degilim! Diye tekrarliyordum solugum altinda.“ Ben yalniz degilim! Bunu yalnizca kendime degil, üstünden geçtigim yollara, çamlara, çimlere, kayalara söylemek, uçurumlarin ucunda durarak avaz avaz göklere haykirmak istiyordum.. Ben yalniz degilim! Eti etimden, kani kanimdan biri olacak yanibasimda. Haksiz suçlamalara ugradigim zamanlarda suçsuzlugumu savunacak biri olacak yanibasimda. Yeniden gurbet yollarina düstügüm takdirde, benimle birlikte yürüyecek; öfkemi ve hüznümü anlayacak biri olacak yanibasimda. Yürüdüm, yürüdüm. Bayiri tirmandim. Bayiri indim. Ormanda mese agaçlari arasinda yürüdüm. Irmagin kiyisinda dizlerimin üstüne çökerek soguk suyla yüzümü yuvdum; basimi gökyüzüne kaldirarak esintiyle, günes isiklariyla yüzümü kuruladim; ve barakaya yeni bir insan olarak döndüm. Magdalena yenilestigimin farkindaydi: vücudunun karsiti bir mutlulukla bakti yüzüme. Mutlu musun? diye sordu. Mutluyum, dedim...“ (Tanitim Yazisindan)