Bediüzzaman'da Aşk

Üstad'in sefkatli elleri, kalbimizdeki kara delige dolan ne varsa hepsini siliyor. Yerine aski birakiyor, en has haliyle, muhabbet diliyle… Bediüzzaman'in sira disi ve naif aski, sevgisizlikten kirilan yüzyilimiz insanina bir el uzatis. Her an arayan, pervane misali gördügü isiga uçup yanan çaresizlere bir çagri. 'Ask kâinat kadar, ask senin kalbin kadar, ask Sevgili'nin yüzü suyu hürmetine yaratilanlar kadar büyüktür' diye ögretiyor Üstad sevgiyi, Sevgili'yi. Erkege ve kadina, çiçege ve böcege, denize ve baliga, ölülere ve dirilere, iyilere ve kötülere Rabbin rahmetini, merhametini anlatiyor.Bir kalem belki de ilk kez Bediüzzaman'in askini anlatmaya çalisti. Çünkü insanligin simdi Ask'a ihtiyaci vardi. Çünkü Üstad'in aski, 'ötekinin', 'kardesinin', 'kendisine hiç benzemeyenin', 'bütün yaratilmislarin' cümlesine duyulan ask idi. Ask olsun!