Bağrıyanık Ömer

Kasabada Ömerin destanini aradim, aksakalli,mazi külçesi haline gelmis bir ihtiyar, hem okudu,hem anlatti:— Yüzlerce yil evveldi. Geçtigin ovada bir sehir kuruluydu,simdiki bu, kurak, çatlak yaylalar vaktile, bol,genis gölgelerini salan agaçlar, körpe fidanlar, baglar,bahçeler, çimler, çiçeklerle süslü idi... Tütmiyen birocak, ekilmemis bir karis toprak, sürülmemis bir dilimtarla yoktu. Baglar arasindan irmaklar geçer, bahçelerdekaynaklar fiskirir, çesmelerden tatli sular akardi. Ucu bucagi görünmiyen meralarda otliyan koyunlarinhesabi bilinmez, saymakla da tükenmezdi. Herkes halindenmemnundu. Komsu köylerden buraya ondaligagelen rençperler, birkaç yil sonra zengin dönerlerdi.Aç, yoksul, fakir yoktu. Herkesin karni toktu. Iste busehir, bir gecenin içinde batti, mahvoldu. Bir gece bastanbasa mer'alari, yaylalari, tarlalari, bahçeleri su basti.Agillardaki hayvanlari sular bogdu, götürdü. Tarlalardaekinleri sular aldi, götürdü... Çatilar uçtu, bacalaryikildi... Tas tas üstüne kalmadi...