Babamın Not Defteri

Agabeylerim Zülfü, Asim ve en küçük kardesim Ferhat'la o masada tanidik Yunus'u, Pir Sultan Abdal'i, Mevlana'yi, Haci Bektas-i Veliyi, Âsik Veysel'i, Nazim Hikmet'i, Tevfik Fikret'i, Dadaloglu'nu, Ömer Hayyam'i. Babam, sorularimizi yanitlayarak, fikirlerimizi sorarak, yorumlarimizi dinleyerek yasamin içinden olaylar anlatirdi. Bunlarin bir kismi kendi anilariydi. Her dinledigimizde ilk kez dinliyormus gibi zevk alirdik bunlardan. Yeri geldiginde anlattigi fikralarla sohbet daha da eglenceli olurdu, saatlerin nasil geçtigini anlayamazdik. Bu anlattiklariyla bizlere yasamin felsefesini kavratmaya çalistigini sonralari anlayabildim. 'Baba, bize anlattiklarini bir yerlere not etmis olsaydin, bu bize birakacagin en degerli miras olurdu.' dedigimde babam basimi oksayip güldü. Bir gün sonra onun çalisma masasina yaklastigimda okudugu kitaptan basini kaldirip 'Kizim, dün benden bir sey istemistin, istedigin hazir ve burada.' diyerek her zamanki zarif tavriyla, bana karton kapakli, sararmis eski bir defter uzatti.