Anlamın Mantığı

Deleuze felsefesinin Türkçe'deki yayilimi sürüyor. Lewis Carroll'in yapiti üzerinden yüzey ve derinlik mefhumlarinin tartisildigi Anlamin Mantigi Deleuze'ün doktora tezi olarak sundugu Fark ve Tekrar'la birlikte kendi özgün felsefesini dogrudan ortaya koydugu en önemli yapitlarindan biri olarak kabul edilir. Yayinlandiginda Lacan ve çevresini, özellikle de, kitabin yayinindan hemen sonra Deleuze'ün birlikte felsefe yapmaya baslayacagi Lacan'in ögrencisi Félix Guattari'yi derinden etkileyen bu yapit dönemin psikanaliz tartismalarina yepyeni boyutlar getirmistir.Yüzey mi derinlik mi, Carroll mi Artaud mu? Deleuze son kertede Artaud'dan yana olsa da, bütün 'anlamin mantigi'nin yüzeyde yattigini belirtir: "Artaud ne Carroll'dir ne Alice, Carroll da Artaud degildir, hatta Carroll Alice degildir. Antonin Artaud, çocugu, derinlikteki iki dile, bedensel etkilenme ve etkileme dillerine bagli olarak son derece siddetli bir ikileme sokar: ya çocuk hiç dogmaz, yani üzerinde ana babasinin sevistigi gelecekteki omurgasinin kutularindan çikmaz (geriye dogru intihar) - ya da akiskan ve görkemli, alev alev, organsiz ve ana babasiz bir beden meydana getirir kendine (Artaud'nun henüz dogmamis "kizlari" olarak isimlendirdigi çocuklar gibi). Buna karsilik Carroll, kendi cisimsiz anlam diline uygun olarak çocugu bekler: çocugun anne bedeninin derinliklerini terk ettigi, kendi bedeninin derinligini henüz kesfetmedigi noktada ve anda, küçük kizin tipki kendi gözyaslarindan olusan havuzdaki Alice gibi su yüzüne çiktigi o kisacik yüzey aninda bekler onu. [...] Artaud edebiyatta mutlak derinlik olmus ve kendisinin de dedigi gibi aci çekmek pahasina yasamsal bir bedeni ve bu bedenin mucizevi dilini kesfetmis tek kisidir. Bugün hâlâ bilinmeyen alt-anlami arastirmistir o. Ama Carroll yüzeylerin efendisi ya da ölçümcüsü olarak kalir, herkes yüzeyleri o kadar iyi bildigini sanir ki arastirmaya kalkismaz bile, oysa bütün anlamin mantigi orada yatiyor."(Tanitim Bülteninden)